Reinaard 2005 - 2007
Op 1 november 2005 kwam de Reinaard vrij uit de verhuur. We hebben hem opgepikt in Turkije en zijn twee jaar met het schip rondgetrokken door de noordelijke Middellandse zee. We dachten dat onze website nog ergens online stond maar jammer genoeg kunnen we hem niet terugvinden. Daarom hieronder een kort verslag van deze twee wonderlijke jaren.
Laatste inspectie van de Reinaard in de marina van Fenike, Turkije, november 2005.
3 november 2015 was het eindelijk zo ver. We vertrokken definitief naar de Reinaard in Fenike Turkije. Na een maandje invaren namen we de oversteek naar Cyprus om er te overwinteren. Tevens hadden we met Paul De Lange afgesproken om daar alle aangekochte elektronica en verwarming te plaatsen. Op huurboten werd toen enkel autopilot en windmeter voorzien. Cyprus, toen net bij de EU, kon geen invoerrechten meer innen.
Deze voor mij meerdaagse oversteek verliep niet zonder haken en ogen. Toen we 's avonds hadden uitgeklaard om 's morgens te vertrekken kwam de politie ons alsnog verplichten de haven onmiddellijk te verlaten. Tot overmaat van ramp draaide de wind een niet voorspelde andere kant uit zodat we eerder richting Libië, toen in oorlog, zeilden. We kregen er nog een controle van een NATO-schip bovenop die op het einde doodleuk vermeldde dat we waarschijnlijk een storm over ons zouden krijgen. Uiteindelijk viel het allemaal nog mee en bereikten we Cyprus dankzij motorzeilen weliswaar in 50 uur, het dubbele van de voorziene tijd.
We hadden een mooie overwintering in Larnaca waar we zowat de enige waren die aan boord leefden. Samen met Paul De Lange plaatsten we alle aangekochte elektronica en kregen er bezoek van Annemie en Daniel en later ook van Nicole en Eric.
Tegen april keerden we terug naar Turkije voor de start van onze eerste zeiljaar aan boord van de Reinaard.
Onze eerste stop werd wederom Fenike marina waar we een wonderlijke maand beleefden en konden proeven van het live-a-board leven in overwintering. Het was prachtig, je kan het nog best vergelijken met een klein dorp met alle sociale contacten en de roddels erbij. We beleefden er een zonsverduistering en experimenteerden met onze eerste Skype gesprekken dankzij het nieuw geplaatste WiFi netwerk, toen een grote uitzondering zelfs in Europese marina's.
In etappes bezeilden we de zuidkust van Turkije om tegen juni Kos binnen te varen. Daar moesten we met Reinaard inklaren in de Europese unie en mogelijk btw betalen op de huidige waarde van de Reinaard. Met een klein hartje gaven we de boordpapieren en onze nieuwe identiteitskaarten (ter grote van een creditcard). De ambtenaar was zo onder de indruk van onze kaarten dat hij de hele dienst afliep om onze kaarten te tonen. Ze hadden net een opleiding gehad over deze nieuwe Europese identiteitskaarten die dra ook in Griekenland zouden worden ingevoerd. Door al die afleiding nam hij niet meer de tijd onze documenten grondig na te kijken en sloeg hij een dikke stempel op het invoerdocument. Voilà, ingeklaard!
Via de Griekse eilanden klommen we noordwaarts langsheen de Turkse westkust tot in Lesbos. Enkele dagen later zeilden we richting westen naar de Sporaden waarna we tussen de oostkust van Griekenland en het eiland Evia tot in Chalkis zeilden. Daar moesten we wachten tot de stroming afzwakte, zelfs dan spoelden we gezwind door het nauwe kanaal.
Eenmaal onder het eiland voeren oostwaarts richting Cycladen. Vanuit Panormous doorkliefden we deze eilanden richting zuiden waar we in Ios een storm uitzweetten gedurende drie dagen met zicht op Santorini.