maandag 27 december 2021

Eind december, een afsluiting van een bewogen jaar. Het was een jaar vol avontuur, opgelegde beperkingen, ontdekkingen, verbijstering, hoop, ontgoochelingen, wijzer worden, angsten, euforie, gelatenheid ... kortom benoem een emotie en we zijn er door geworsteld. 

We hebben de Horizon opgepikt bij Hanse in Greifswald, zijn door alle kinderziektes en onvolmaaktheden gegaan en hebben ondertussen ook de Oostzee verkend. Achteraf gezien was het niet zo'n goed idee beide te combineren maar goed, we hebben de Horizon met horten en stoten tot in Nieuwpoort gekregen. Hanse heeft nu de tijd om alle mankementen en onvolkomenheden op te lossen zodat we half april volgend jaar met de Horizon in topconditie kunnen vertrekken richting Spanje - Portugal.

Tot volgend jaar,

Dieter en Marc.

PS: Hieronder heb je onze avonturen in oplopende data. Dat maakt het moeilijk tegen het einde van het jaar omdat je voor de laatste blog helemaal tot onderaan moet scrollen. Vanaf 2022, volgend jaar dus, publiceren we in aflopende data zodat de laatste blog steeds bovenaan staat. Een tip van mijn schoonbroer Bart! 

Maandag 26 april 2021

Toen ik vrijdag met mijn voet na 7 weken op controle ging bij de chirurg was het met veel optimisme, eindelijk een einde aan de dubbele lockdown. Ik had een paar schoenen mee, verse sokken en veel positivisme. je moet weten: Enkele dagen ervoor had ik het verband eraf gedaan omdat het los kwam, vuil en nat was (hele vellen kwamen mee!). Een heerlijke douche genomen, zonder beschermhoes. Donderdagavond was mijn voet weliswaar gezwollen maar meestal na een nachtje slapen kwam dit goed, niet deze keer. Vrijdag extra veel met de voet de hoogte in, maar het heeft niet geholpen.

De dokter was niet tevreden, de breuk op de dikke teen was goed genezen doch deze ter hoogte van de wreef, die gecompliceerder is, was niet genoeg hersteld. Bovendien had ik het drukverband niet mogen afhalen. Ben dus met een nieuw drukverband, de Barouk goed aangesnoerd, schoenen en sokken onder de arm en met een ziekteverlofverlenging van twee weken thuis gekomen. Ik was ontgoocheld want ik mis mijn collega’s en ik wil ‘life’ afscheid kunnen nemen. Hun nog eens ‘in levenden lijve’ zien en spreken, ritueel mijn bureau opruimen om de bladzijde te kunnen omdraaien.

Geluk bij een ongeluk, we zijn nog niet weg. De boot is zelfs nog niet opgeleverd. We hebben zowat alle excuses denkbaar gekregen: Corona, Brexit tot de vrachtboot die vast zat in Suezkanaal. Normaal zou hij klaar zijn geweest half maart. Hij is momenteel wel terug in productie genomen en zou half mei de fabriek verlaten. Dan zijn er nog drie weken afwerking voorzien, zodat we ‘waarschijnlijk’ half juni zouden kunnen vertrekken …

Toch lijken deze week de puzzelstukken langzaamaan in elkaar te vallen. Komende vrijdag verzamelen Dieter en ik al onze rode bloedplaatjes voor ons eerste spuitje Pfizer, begin juni het tweede, dus komt dat eventjes goed uit. We hoeven dus na ons vertrek niet meer terug te komen.

 Officieel ga ik per 1 augustus in ‘verlof zonder wedde’. Vorige week heb ik de personeelsdienst gevraagd te bekijken waar ik ergens uitkom met terugwerkende kracht na opname verlofdagen vakantiedagen en overuren. Ikzelf kom ergens half mei uit maar het is zo ingewikkeld dat zelfs de personeelsdienst dagen nodig heeft en ik ben niet gesyndikeerd. 😊 Sowieso ga ik tweede helft van mei, verlof of niet, werken om hen allemaal nog eens te zien!

Maandag 14 juni 2021

Eindelijk was het grote moment aangebroken, enkele weken geleden hadden we eindelijk een datum gekregen de FID (final inspection date), een soort voorlopige levering. Bon, daarmee is de boot niet klaar maar krijgen we de kans om eindelijk de Horizon lijfelijk te aanschouwen.

Nadat we op vrijdag 4 juni ’21 onze tweede Pfizer spuitje hadden gekregen, onze covidtest opgehaald en twee mondkapjes FFP2 gekregen van Peter, togen we naar Greifswald. We hebben er gelijk een vijfdaagse uitstap van gemaakt en er van geprofiteerd om hele onze uitzet voor de boot met een bestelwagen naar Greifswald te brengen alwaar we alles in een container konden stallen.

Het was sinds januari vorig jaar dat we de Hanse 588 gezien hadden en nu dus direct onze eigen boot. Onmiddellijk waren we weer gecharmeerd van deze prachtige zeilboot.

Toen hij uit de fabriekshall werd gerold waren we verbluft over zijn verschijning in de kleur appelzeegroen met donkerblauwe belijning (de huiskleuren van Dieter zijn zaak)

Samen met Gert hebben we alles overlopen en de bestellijst afgepunt. Van de kleinste prutsen tot de grotere spullen zoals watermaker, airco, generator en zo voort. Buiten enkele details was hij redelijk in orde, maar klaar voor de oplevering was hij niet. De kiel ontbrak, ook het roer, de schroef en de 2 stuurwielen waren niet geplaatst, laat staan aanwezig aan boord. Ook de reling was nog niet aangebracht.

Pas als al deze items zijn gemonteerd kan de boot naar het zusterbedrijf Wendel & Rados voor de afwerking. Daar worden de mast en wand met bijhorende zeilen gemonteerd, alsook de tent rond de kuip. Met andere woorden er is nog heel wat werk aan de winkel.

Zondag 12 juli 2021

We zijn vertrokken …

Na eindeloos uitstellen van onze vertrekdatum hebben we maandag de knoop doorgehakt en alsnog met de huurauto richting Greifswald vertrokken. Na afscheid met onze twee overbuurvrouwen en een voorspoedige reis van 880 km zijn we behouden toegekomen en ons geïnstalleerd in een studio die we voor een midweek hadden gehuurd. Op vrijdag zou de Horizon definitief worden opgeleverd en wordt onze eerste nacht aan boord.

Er voor, bij het testen van alle technieken en toestellen, waren we niet gewenst. Gert van West Yachting wilde in alle rust samen met een technieker alles uittesten en op orde stellen. Dat gaf onze enkele dagen om Greifswald en omgeving te ontdekken.

Greifswald is een gemeente in de Duitse deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren verbonden via de rivier De Ryk met de oostzee. De stad telt 59.382 inwoners. De stad maakte vroeger deel uit van de Hanze steden. In de stad is sinds 1456 de Ernst Moritz Arndt Universiteit gevestigd, een van de oudste universiteiten in Europa.

In Greifswald komen sinds 2011 de twee aardgaspijplijnen van Nord Stream aan land. Deze pijplijnen vertrekken bij de Russische plaats Vyborg (ten noordwesten van Sint-Petersburg).

Vlakbij op het eiland Usedom ligt Peenemünde bekend om de vliegende bommen V1 en V2 uit de WO II maar ook het begin van de ruimteluchtvaart. Het bezoeken waard.

Verderop ligt het prachtige eiland Rügen, zo groot als een gemiddelde Vlaams provincie en het vakantie-eiland voor Noord Duitsland.

Zaterdag 10 juli 2021

En dan zijn we toch aan boord van de Horizon geraakt … het heeft veel voeten in de aarde gehad maar we zijn uiteindelijk horten en stoten vertrokken. Nooit gedacht dat het intrekken in een zeilboot, het volledig inrichten met persoonlijke spullen, een hele uitzet, onze kleding en alle zeilparafernalia zoveel energie en tijd zou vergen. Ook nooit verwacht dat het opstarten van alle machinerieën zo ingewikkeld en alomvattend zouden zijn. Van deze technieken zijn er heel wat: Het elektriciteitsnet gevoed door walstroom, zonnepanelen en generator met daaraan gekoppeld de batterijen die door deze worden geladen maar bij afwezigheid ervan de boot onder stroom houden. Het hart van dit kluwen is de omvormer die alles dirigeert in de verschillende stroomnetten. Daar hebben we er dan drie van: 12 volt, 24 volt en 240 volt.

De loodgieterij (zou je nu eigenlijk de plastiekgieterij moeten noemen) waar we bij de aanvoer zeewater voor toiletten en aan dek kuisen en afspoelen van anker en ketting hebben maar ook voor de watermaker. Dan de zoetwatertank (770 liter!) gevoed door leidingwater van op de kade en door een watermaker. We hebben drie wasbekkens, keukenpompbak, twee douches, een en een boiler die gretig gebruik maken van dat water. Uiteraard heb je ook de afvoer met grijs- en zwartwatertanks want je kan zo maar eender wat waar lozen.

Voor de motoren aan boord (varen, generator en centrale verwarming) zijn er twee tanks

Enfin, is bespaar je de details. Mocht je geïnteresseerd zijn kan je kijken naar TECHNIEKEN. Een pagina weliswaar nog onder constructie.

Het hele zootje werd ons uitgelegd in een halve dag onderbroken door een korte lunch. Op het einde begonnen onze oren te tuiten en kregen we oververzadiging zoals je ook bij een museum kan hebben, je krijgt er echt niets meer bij.

Nu Gert was het ook zat en kon niet vlug genoeg zijn biezen pakken om nog voor het weekend weer thuis te zijn. Onder het mom van, dan kunnen jullie voor het weekend nog jullie spulletjes aan boord halen, hebben we overdracht getekend en hem uitgewuifd.

Die spulletjes hadden we een maand ervoor naar hier gebracht en in een container van de haven opgestapeld. De havenmeester komt echter niet werken in het weekend zodat we de hele zooi moesten verhuizen voor 17 uur want dan zat zijn dagtaak erop en nam hij de sleutel mee.

Het ongeluk wil dat het begon te regen, en ik bedoel echt regenen. Als een kruiwagen eventjes leeg buiten stond zat er binnen de kortste keren enkele centimeter water in. We moesten op een drafje heen en weer draven met de kartonnen dozen die gulzig al dat water opzogen. Maar het is ons min of meer gelukt. Tegen 17u25, de havenmeester gaf ons een beetje respijt, waren quasi alle dozen de boot opgesleurd, sommige in gehavende toestand.

Maandag 12 juli 2021

Vrijdagavond waren we dood op. De kuip vol dozen met onze spullen we konden er nog ter nauwe nood bij. Gelukkig kunnen we de hele toestand afsluiten met zeilen want de hele nacht en zaterdagvoormiddag is het blijven regenen. Met overschotjes uit de studio hebben we een avondmaaltje aaneengeflanst, een flesje wijn geopend en daar zaten we dan met een gevoel van is dit het nu? Zoeken tussen de dozen voor de lakens en hoezen, toiletzakken …

Zaterdagochtend zijn we er aanstonds ingevlogen, gestaag doos na doos opgesleurd en een plaatst gezocht aan boord. We gingen zo logisch als mogelijk te werk maar toch moesten we geregeld spullen verstouwen omdat die plaats beter was voor andere zaken, waardoor die spullen dan beter lagen op andere plaats die dan weer moest plaats ruimen voor …

Onze nationale feestdag hebben we zondagochtend bescheiden gevierd met het hijsen van de Vlaamse Leeuw in het wand. Uiteindelijk waren we tegen avond min of meer rond met het arrangeren van al onze spullen. Het voordeel van dit inrichten is dat de boot stap voor stap eigen wordt en we voelen ons na dit weekend al behoorlijk thuis. We hebben zelfs al een ochtendroutine ontwikkeld!

Ondertussen is de hemel opgeklaard en kondigen er zich mooie dagen aan. Die zullen we nog moeten doorbrengen aan de steigers van Wendel & Rados. Er zijn verscheidene dingen die nog moeten opgelost. Op woensdag volgt de eerste testvaart. 

Dat werd uiteindelijk donderdag. Met een zacht briesje zijn we vertrokken richting Wieck waar we de brug van 11uur haalden. Gedurende de tocht hebben we alle zeilen getest en keek Mirco alle technische details na en ja er waren nog een behoorlijk aantal dingen die moesten worden aangepast of verbeterd. Uiteindelijk ook het anker gegooid en toen was het tijd voor een klein ritueel, de doop van de Horizon met als ceremoniemeester Mirco. Na de middag kwam er een stevige bries aanzetten en konden we andermaal de zeilen testen en vooral het uit- en inhalen van de zeilen met motoren proberen en oefenen. Het was een heerlijk dagje op het water. Tegen de voorhaven lagen we weer voor Wendel & Rados en kon Mirco ’s anderdaags achter de technici aan voor de verschillende herstellingen. Wij brachten verder de boot in orde.

Dinsdag 20 juli 2021

We zijn vertrokken! 😊

Het heeft nog veel voeten in de aarde gehad maar uiteindelijk vandaag hebben we het zeegat gekozen. We liggen voor anker voor het eiland Rügen en dat geeft een fantastisch gevoel. Greifswald begon ons stilaan claustrofobisch te worden en het voelt dan ook als een echte bevrijding om hier te dobberen  aan het anker.

 Uiteindelijk is onze eerste testvaart pas donderdag doorgegaan we hebben woensdag middag een onweer over ons heen gehad, het was dus wijselijk niet uit te varen. De test is goed verlopen Dieter had de Horizon aanstonds in de vingers en voerde het commando van af de start. We zijn vlotjes door de nauwe hefbrug Hollander Brüge geraakt, hebben de zeilen leren bedienen met druknoppen en hebben geankerd. Mirco, onze man aan boord van West Yachting, heeft de Horizon gedoopt met een plaatselijke schuimwijn en heeft samen met ons de verschillende onderdelen nagekeken. Daar zijn dan weer een aantal zaken naar voor gekomen die de werf en/of Wendel & Rados nog zullen moeten oplossen. Mirco werkte vroeger voor Hanse en kent de personen die moeten aangesproken worden om dingen te aan te passen, af te werken of te herstellen. Het maakte dat we nog een aantal dagen langer op de werf moeten blijven, zelfs tot na het weekend. Het zij zo.

Op vrijdagavond als de hele werf reeds op weekend is valt onze wal elektriciteit uit. Met geen stokken, zoeken, proberen en testen krijgen we dit terug aangeschakeld. Het is zeker, alleen met de batterijen redden we het niet. Mirco gebeld. Die wist er ook niet veel van, maar is toch langs gekomen en uiteindelijk vinden we het probleem. Blijkbaar was het stopcontact aan wal verkeerd aangesloten zodat we omgekeerde polariteit binnen krijgen, de omvormer stopt dan na een tijdje met werken. Het geeft een conflict bij het doorsturen van 240V van de omvormer naar onze stopcontacten. Doch als we aan walstroom liggen krijgen onze stopcontacten sowieso rechtstreeks 240V en moeten we enkel de omvormer daarvoor uitzetten. Een knopje helemaal achteraan het toestel … wel niet vergeten weer aan te zetten na loskoppelen anders krijgen de stopcontacten geen 240V meer. Kunt u nog volgen … ? Wij doen ons best!

Uiteindelijk is alles goed gekomen behalve het leveren van een kapstokroede in een van de kajuitkasten. Reeds gevraagd 7 weken geleden, meermaals herhaald maar nog steeds geen roede … Mirco komt ons maandagavond nog melden dat ze dinsdag voormiddag dat alsnog zullen komen brengen maar wij willen vertrekken vanmorgen. Het is mijn verjaardag en ik wil dien niet in deze haven vieren. Ondertussen had ik zelf al een oplossing bedacht, middels op maat zagen van een met zwarte plastiek overtrokken metalen borstelsteel die ik dan aan de uiteinden kon platdrukken zodat hij net in de hengsels past had ik een elegante degelijke oplossing.

We hebben dus niet gewacht. Na de middag een telefoontje van Gert waarom we niet gewacht hebben op de roede … ja jongens, met heel Antwerpen maar …

Voor mijn verjaardag had ik een lekker BBQ voorzien met 2 mooie lekkere steaks. Die waren aan € 63 de kilo! Dat heb ik pas achteraf op de rekening gezien maar ze waren wel verschrikkelijk lekker. Veel groeten en lekkere magnum Italiaanse prosecco gekregen van Kim Vandevelde, een commercieel contact. We hebben trouwens de doop van de Horizon nog eens overgedaan.

Het was een mooie dag!

Vrijdag 24 juli 2021  

Tijdens onze eerste zeiltocht krijgen we problemen met autopilot. Die hebben we met Micro niet getest maar wilden die nu wel gebruiken om ondertussen te oefenen met de zeilen. Het is wel eventjes wennen om zeilen in en uit te rollen met motoren. Je moet bijzonder opletten dat je het zeil niet uit elkaar rijt want die motoren, zeker die van de elektrische lieren zijn zeer krachtig. Bovendien staan de knoppen van lieren en zeilen niet bij elkaar zodat je met de handen op de knoppen niet kan kijken naar de zeilen. Het werk moet dus verdeeld worden tussen kapitein en eerste matroos.

Bon, dus de autopilot aan en die doet het niet. We krijgen een waarschuwing dat hij het roer niet kan aansturen … vandaag hebben het hele systeem nagekeken zowel mechanisch als elektronisch … kunnen niets vinden. Contact met Gert van West Yachting gezocht maar die wast zijn handen in onschuld (de oplevering is getekend, nietwaar) en stuurt ons door naar B&G.

Samen met de technische dienst heeft Dieter het hele elektronische gedeelte doorlopen terwijl we op anker lagen (wonderlijk, nietwaar?) maar ze konden niets vinden en moeten een technicus sturen.

Ondertussen zagen we dat het weekend wel heel winderig werd aangekondigd met 5 Bf en pieken van 6 Bf. Dan lig je liever in een haven en zo liggen we nu in Lauderbach op Rüden in de grote haven omdat we in de marina niet binnen kunnen. De meeste plaatsen aan de kade worden ingenomen door riviercruiseboten maar achteraan vinden we nog een plaatste naast een ponton en voor een oude vissersboot met een eettentje erop. We zoeken de havenmeester op en het is geen probleem om er enkele dagen te liggen. Een veilige avond voor de komende dagen en uitgebreid de tijd om een zeer mooi deel van Rüden te ontdekken.

Alvast vanmiddag hebben we het dorpje verkend. Het is een onderdeel van Putbus iets hogerop gelegen. Het bestaat voornamelijk uit ‘urlaub’ huizen en appartementen die ‘su mieten’ zijn, een echt vakantie dorpje. Ook de marina is een heus vakantiepark met plaatsen voor mobile homes, huizen en appartementen en natuurlijk de marina.

De havenkade waar wij liggen is helemaal vernieuwd met plaats voor wel twee van die lange riviercruiseboten. Jammer genoeg is de watervoorziening nog niet klaar maar een geluk we hebben wel wat liters op overschot.  Voor onze boot is het een gezellig komen en gaan van vakantiegangers op de terrassen van een ijskraam, een café, een snackbar en kleding winkeltje. Zelfs een kraam met Oma’s Kraudenbonbons. 

Donderdag 29 juli 2021

We liggen hier naar aller waarschijnlijkheid voor meerdere dagen dus het is het ideale moment om wat sightseeing te doen.

Putbus is gesticht door ene Wilhelm Malte Fürst zu Putbus (1783-1854). Hij droomde om de mooiste laan van het noorden van Duitsland aan te leggen en had er blijkbaar het geld voor. Uiteindelijk veranderende hij zijn woonplaats in 1810 volgens een plan vorm gegeven door de talrijke ideeën die in het toenmalige Europa erg in trek waren. Daarbij liet hij ook Putbus Circus aanleggen. Het model van dit strikt gestructureerde prachtige plein staat in het Engelse Bath, maar het circus in Putbus met zijn witte, classicistische gebouwen en de stervormige tuinen is grootser en impressionanter dan het origineel. De Circus Putbus wordt beschouwd als de laatste uniform ontworpen “rondellplatz” in Duitsland. En dit allemaal in een verloren gat! 

Biosphärenreservat Südost-Rügen is zowat het mooiste en authentiekste stukje Rügen. We zijn er doorheen gereden met de stoomtrein. Gul roet en co² rond blazend trekt de “Rasender Roland” zijn wagons door het landschap. De natuur schijnt er geen last van te hebben, onderweg zagen we reeën en een assortiment vogels hun kostje verzamelen. Ook de bewoners hebben er hun huis vlak tegen de spoorweg en krijgen zo 12 x per dag een laagje roet over zich heen en neen we hebben geen was zien buiten hangen.

De trein bracht ons naar het mondaine Benz, het plaatselijke Knokke zoete. Herkenden ook de bouwstijl en dus hoogstwaarschijnlijk waar de Lippens de mosterd haalden voor hun Knokke stijl. We hadden er heerlijk gezellige lunch in het oude stationsgebouw van het oude Benz.

Voor de rest blijft het nu afwachten op een afspraak met een B&G technicus die kan nakijken wat er nu eigenlijk aan de hand is. Dieter hangt dagelijks aan de lijn maar voorlopig nog geen schot in de zaak. Met het weekend in het vooruitzicht zal er ook wel geen schot in de zaak komen. Wordt vervolgd ...

Donderdag 5 augustus 2021

Wonder boven we wonder we hebben een afspraak te pakken. Uiteindelijk hebben we de technicus zelf gebeld en die wou wel langs komen maar stelde voor om naar Stassnitz te komen waardoor hij minder tijd verloor onderweg. Dus wij dinsdagmorgen vertrokken uit Lauderbach. En wat voelde dat goed om weer onder zeil te zijn. Na tien dagen in de havenleven aan de kade. Er was een ijsjekraam recht voor onze boot en de hele dag door, de man deed goede zaken, zaten mensen ijsjes te likken en onze boot aan te staren. We hadden genoeg om in een aquarium te zitten.

We hadden een voortreffelijke zeiltocht, de Horizon is een zalig schip om te zeilen. Binnen de kortste keren, aan een gemiddelde van 7,5 knoop, waren we tegen 13:30 in de haven. Na wat gesukkel om een aanlegplaats te vinden verwittigden we de technicus. Die mannen werken zeer gericht en na wat rondsnuffelen in de software wilden het mechanische deel van de autopilot bekijken. Waar ligt dat? Ah, achter de stuurboord achterkajuit en hebben waar nu net alle kussen gestouwd? Dus de hele rimram incluis de matrassen en afwerkingspanelen eruit gehaald. Niets abnormaal. Waar staat de computermodule? Weten wij veel, dus boekje nagekeken maar dat hielp ons niet vooruit. Uiteindelijk gevonden in de achterste bakboord bakskist en die bleek stuk er moet een nieuwe besteld worden. Gelukkig weet de man van aanpakken en belt meteen B&G want die heeft hij niet op voorraad. Die zullen ze ASAP opsturen maar ja het is al 16 uur dus dat wordt morgenvroeg ten laatste overmorgen … en zo blijft het maar doorgaan. Misschien hebben we geluk en kunnen ze morgen vervangen? Na nog wat gezeur over een haven nog dichter bij de technicus, maar dat is voor ons niet toegankelijk, vertrekken ze. Zullen ze morgen terug zijn? Maar neen woensdagavond was het stuk nog niet binnen.

Oké, niet getreurd ondertussen verkennen we Stassnitz.

Sassnitz is de één na grootste plaats van het eiland. Het wordt veelal de poort naar Scandinavië genoemd. Vanuit de haven iets verderop gelegen passagiershaven kun je eenvoudig een uitstapje met de veerboot maken naar een Scandinavisch land. Als je op de pier staat kun je alle boten zien binnenkomen en afvaren. Niet ver van deze plaats bevindt zich het Jasmund National Park, waar de krijtrotsen deel van uitmaken. Je kunt heerlijk wandelen in dit beschermde natuurgebied. De schitterende krijtrotsen aan de kuststrook zijn een bezienswaardigheid op zich. Vanaf de Königsstuhl, dat 188 meter boven de kustlijn uittorent heb je een prachtig zicht over de Oostzee.

De haven ziet er erg industrieel uit met een oude vervallen terminal voor passagiersschepen en enorme gebouwen voor de vismijn en koeling van de vis. Het dorp licht hoger op de klippen en is verbonden met een zigzag weg. Ondanks dit niet aantrekkelijk uitzicht is er een enorme toeristische begankenis. Restaurants, winkels, verschillende visfastfood op vissersboten langs de kade er ligt zelfs een oude Britse duikboot.

Ondertussen wordt er dankzij het manna uit Europa wel gewerkt aan de verfraaiing van de haven en de verbinding tussen dorp en haven. Een marina werd aangelegd, een prachtige fietsbrug slingert zich gracieus naar boven en enorme trap met zitplatforms is tegen de klippen aangebouwd, nieuwe beplanting incluis. Iets buiten dorp komen we in het glooiende landelijke Rügen. Iets verderop bezoeken we met fiets een prachtig beukenbos met aan de rand ervan de beroemde krijtrotsen van het eiland. Vanop zee lijken ze wel ‘the white clifs of Dover’!

HET IS GEBEURD !!!

De marina was voor ons niet echt geschikt zodat we een plaats kregen aan visserskaai. Niet echt ideaal. Probleem is dat er dikke metalen palen staan voor de kade met hard rubberen strip ideaal voor de opvang van stalen vissersschepen. Onze stootwilgen zijn te klein om tussen wal en schip te leggen. Niet getreurd we leggen ze dwars tussen rubberstrip en schip dat werkt goed. Een onverlaat met rubberen speedboot komt langs met enorm snelheid dat veel buiswater veroorzaakt waardoor de Horizon heftig op en neer deint, de stootwilgen schieten naast de strip en de boot knalt met volle kracht tegen de harde strip aan. De houten stootrand spat zowat uit elkaar … de eerste schade aan de Horizon en dat doet pijn. Zucht. Gelukkig is aan de romp niets te merken. De houten strip kunnen wellicht ergens laten herstellen.

Op donderdag, na drie dagen is het eindelijk zo ver. Het stuk is aangekomen en ze komen het plaatsen. Dat gebeurt vlot alleen de autopilot doet het nog altijd niet. Bon, ze willen terug het mechanisch gedeelte bekijken. Wij weer heel de rimram aan kussens uit de stuurboord kajuit gehaald. De man op zijn buik het mangat in en na enkele minuten komt hij met een foto boven. Door de slordige plaatsing van de elektriciteitskluwen is er 1 draadje afgeknapt. Hebben ze natuurlijk niet mee maar na lang zoeken in de bestelwagen komen ze toch met een stukje aanzetten. Dat werd snel vervangen en hop het ding werkt weer! Daar voor hebben we dus 2 weken vast gezeten.

woensdag 11 augustus 2021

Zaterdag zijn we in alle vroegte vertrokken richting Bornholm. Met een gunstige wind ging dat goed vooruit maar met nog een derde voor de boeg viel de wind weg en zijn we op motor verder gevaren. Onderweg begint een van de lampjes te lekken … wat nu weer. Het dak van de T-top is blijbaar niet waterdicht. Lampje losgeschroefd en gestaag komt er water uit het gat gelopen.

Bornholm is een Deens eiland in de Oostzee onder de Zweedse zuidkust. Sinds 1 januari 2003 vormt Bornholm één gemeente, Bornholms Regionskommune. De grootste stad op het eiland is Rønne, van waaruit er diverse veerverbindingen naar het Deense vasteland, Zweden, Duitsland en Polen zijn. De belangrijkste bronnen van inkomsten zijn toerisme en landbouw. Bornholm heeft 39.756 inwoners. Ca. 600.000 toeristen bezoeken jaarlijks het eiland.

In Ronne zoeken we ons een rustig plaatsje achterin de Noord haven in de marina is voor ons geen plaatst wegens te groot, te lang en te breed. Weinig romantisch met zicht op drukke activiteiten van passagiersschepen maar we liggen er veilig en het zicht op de passagiershaven is wel boeiend. Het dorpje ligt wat achterin en is wel het bezoeken waard met een zeer levende Grote markt met tal van restaurantjes en bars. Van mondkapjes lijken de Denen nog nooit gehoord te hebben. Zeer bevreemdend na Duitsland waar ze overal verplicht zijn.

We huren een auto voor twee dagen en bezoeken het eiland. Het is erg mooi met een zuidelijke kant met voornamelijk bossen en stranden. Door het laag zoutgehalte groeien loofbomen hier bijna de zee in. Op de hoek van het eiland, Dueodde, ligt een prachtig strand met super fijn zand dat werd vroeger gebruikt in zandlopers. De Noordelijke kant bestaat hoofdzakelijk uit kliffen met op regelmaat van een klok een pittoresk haventje. Zo ontdekken we Hasle waar wel binnen kunnen en dat veel vriendelijker oogt dan Ronne. Over het eiland liggen een 4-tal versterkte kerken uit 17^de eeuw waar bewoners zich konden terugtrekken in geval van belegering. Alle haventjes hebben typische rookovens waar de vangst kan gerookt worden ter bewaring. Na de tweede oorlog met de opkomst van koeling en vrieskasten gingen ze een voor een dicht, sommige zijn nu restaurantjes waar je allerlei gerookte vis kan eten. Buiten met de voeten in het zand smaakt dit ontzettend lekker … en ook de meeuwen lijken het te appreciëren!

Uiteindelijk verkassen we naar Hasle een oude vissershaven nu op een natuurlijke, landschappelijke stijl herschapen in een gezellige haven. We genieten er van de rust.

Vlak bij onze ligplaats is er een zwemponton met ligbanken en kinderbadje. Op de kade is er een publieke sauna die continu op t° is. Overal is terug contact gemaakt met de zee, een kanaal aangelegd zodat verswater door de haven stroomd, aanlegkades voor kajakken, trappen en rotspartijen zodat je tot aan het zeewater kan en zelfs een strandje door rotsblokken beschermd voor inkomende golven.

Ondertussen plannen we onze oversteek naar Zweden en wachten we op een ‘weather window’, een periode van voor ons gunstige wind. Er komt een periode van harde westenwinden aan en dat is nu net waar we naar toe moeten, zeker. Lang zijn we dus niet gebleven, na twee dagen zijn we ’s ochtends vroeg vertrokken richting het schiereiland Falsterbo dat net onder Malmö en Kopenhagen ligt. Na een 9,5 durende zeiltocht en wachttijd voor de brug van het kanaal vonden we aan noordkant een mooie plaats langsheen een kade.

Dieter had nog helderheid ons schip te draaien met de boeg naar het westen zodat de kuip beschermd lag voor de komende westenwinden.

Falsterbo  

Falsterbo is een dorpje in het zuidwestelijke puntje van Zweden in de gemeente Vellinge in Skåne. Het ligt in het zuidelijke deel van het Falsterbo-schiereiland. Het maakt deel uit van Skanör med Falsterbo, een van de historische steden van Zweden. Aan de andere kant van het kanaal ligt Höllviken. De afstand tot de stad Malmö bedraagt ongeveer vijftien kilometer en het schiereiland kan worden gezien als een voorstadje van deze stad.

woensdag 18 augustus 2021

Nu dat het ging waaien hebben we geweten. Gisteren en vannacht heeft die goed doorgetrokken met de gulle hand regen strooiend. Op de koop toe draaide hij lichtjes naar noord west zodat we aan lagerwal belanden. Dit is ansicht geen probleem maar daardoor kwamen ook golven het kanaal binnen pal tegen onze flank zodat we steeds op en neer schuurden tegen de kade. Gelukkig hebben we een hele constructie gemaakt onze stootwilgen en 2 dikke bolwilgen maar comfortabel is anders. We hebben vorige nacht niet veel geslapen maar we zijn er goed door gekomen. Tegen de ochtend ging de wind een wat draaien zodat golven niet meer binnen liepen en we toch nog wat slaap rustig konden inhalen.

Met enkele dagen te besteden zijn we de grote schoonmaak aan boord begonnen. Na zes weken begon die toch wel erg veel stof te vergaren. Ook de kuip kreeg een grondige schrobbeurt. Door ieder stukje onderhanden te nemen wordt de boot ons erg eigen en het valt ons op dat de afwerking toch soms wel erg slordig is. We zijn op Hanse afgegaan wegens hun kwalitatieve uitstekende materialen en afwerking. Het is dan dubbel hard om de vele slordige afwerkingen te ontdekken. Ook de autopilot en het lekkende T-top dak van de kuip vallen daaronder. Jammer.

Op zondag zijn we met de fiets tot het uiterste puntje van Fasterbo gereden. Daar is een vakantiedorpje en haventje met mooie zandstranden. Prachtig!

Alle wegen in de prachtige zuidelijke provincie Skåne leiden naar Malmö. De perfecte mix van ouderwetse charme en ultramoderne kosmopolitische vibes, deze kuststad biedt voor elk wat wils, aldus het toeristenbureau. ’s Maandag togen we naar Malmö, de zusterstad van Kopenhagen. Ze zijn verbonden met tunnel en mooie hangbrug, die voor de gelegenheid van de World Gay Games in de regenboogkleuren is verlicht. Deze stad is na Stockholm en Göteborg de derde grootste van het land. We ontdekken een werveling van diversiteit, een mengelmoes van oud en nieuw, Malmö is dan ook een van de meest eclectische steden in Scandinavië. De spiraalvormige wolkenkrabber doemt op boven drukke eeuwenoude pleinen en bescheiden bakstenen gevels herbergen een schat aan moderne artistieke creaties. Het is een leuke stad met gezellige pleinen en parken en een volledige nieuwe wijk die de stad terug verbind met de zee. Een beetje wat met Barcelona gebeurd is.

Vandaag liggen we nog verwaaid dus tijd om te bloggen en foto’s te schikken maar morgen zeilen we richting Kopenhagen.

Update donderdagmorgen 19 aug. 21: Gisterenavond alles klaar gemaakt zodat we vanmorgen rond de zessen konden vertrekken. De westenwind leekt tijdens de nacht te verminderen en tegen de ochtend te behappen om noordwest richting Kopenhagen te zeilen. Het viel tijdens de nacht al op dat de wind steeds weer aantrok en toen we vanmorgen opstonden was ze niet echt kalmer geworden. Bovendien stonden er nog een meter hoge golven. Na bespreking van de windvoorspellingen hebben we dan maar wijselijk beslist ons vertrek nog een dagje uit te stellen. Niet echt leuk om steeds je verwachtingen te moeten bijstellen en nederig te buigen voor de weersomstandigheden … het is niet anders. 

Ook vandaag lijkt te wind niet echt te luwen maar de windvoorspellingen houden voet bij stuk tegen morgenochtend hebben we perfect zeilweer. We leven op hoop! :-) 

donderdag 26 augustus 2021

Op vrijdagmorgen was het bingo, er was minder wind. We hebben voor acht uur de trossen losgegooid en de boeg richting Kopenhagen gedraaid. Buitengaats bleek er toch nog wel een stevig windje te staan maar dat was best te doen. Na het grootzeil ook de fok bijgezet en toen ging het hard vooruit. Met prachtig zicht op de brug die Kopenhagen met Malmö verbindt gingen we de engte door tussen de stad en een eiland Saltholm. Hier moesten we goed op onze tellen passen want ook vrachtschepen moeten hierdoor, bovendien zijn er nog een aantal dwarsroutes. Geconcentreerd en gewapend met plotter, kaart en verrekijker navigeerden we vlotjes door deze wirwar aan boeien en kruisende geulen. Vlak na de middag kwamen we aan in centrum Kopenhagen en legden we aan langs de kade rechtover het Amalienborg Paleis.

Kopenhagen

Het is de hoofdstad van Denemarken. De gemeente telt ca. 632.000 inwoners, waarmee het de grootste gemeente van Denemarken is. Kopenhagen is verder de centrale stad in het verstedelijkte gebied Hovedstadsområdet met 1,2 miljoen inwoners, dat is zowat een vijfde van de totale bevolking van Denemarken. De stad ligt aan de oostkust van het eiland Seeland (Sjælland) en op het eiland Amager. De stad ligt aan de Sont (Øresund). Aan de overzijde van deze zeestraat ligt de Zweedse stad Malmö, die sinds 2000 met Kopenhagen is verbonden door de Sontbrug. Naast parlementszetel en residentie is Kopenhagen ook het culturele en economische centrum van Denemarken. De stad werd gesticht in de middeleeuwen en werd aan het eind van de middeleeuwen de hoofdstad van Denemarken. De naam Kopenhagen gaat terug op Købmandshavn, dat "Koopmanshaven" betekent. De huidige stad is geen havenstad meer en ook de industrie is grotendeels vertrokken. Kopenhagen is vandaag voornamelijk een dienstenstad.

Na de lunch trokken we erop uit om de naaste omgeving te verkennen. Het viel ons op dat Denen graag buiten zitten en her en der in de stad zijn er dan ook ligzetels en stoelen die men naar believen kan gebruiken. Overal zijn er ook mobiele koffiebars, eetstalletjes en bars waarrond een gezellige groep liggende, hangende, zittende en zonnende mensen. Heerlijk!

‘Street food’ is dus erg in, zo erg zelfs dat er verschillende restaurants zijn bestaande uit een groep Street food bars. Je neemt plaats aan een tafel scan je tafel QuickScan bestel je eten en drinken uit het totale aanbod online, betaal en enige tijd later wordt je bestelling aan tafel gebracht. Prachtig toch!

De stad is zeer gevarieerd en het is zalig om er gewoon in rond te lopen en de sfeer op te snuiven. Achter ieder hoek is wel een en ander te ontdekken en dat samen met de ‘must see’ en Smörrebröd voor lunch beleef je een leuke dag.

’s Morgens na onze eerste nacht was er volop activiteit op het plein waar we aan de kade lagen. Een podium werd opgezet, Street food stalletjes kwamen aangereden tafels en stoelen klaargezet, alles afgezet met dranghekkens. Bleek het om een privéfeestje van Deloitte te gaan. Toen we op de vooravond terug kwamen van onze stadsverkenning was er volop ambiance met luide muziek. Zo erg zelf dat onze catamaran buurman vertrok naar rustiger oorden. We hebben genoten van de muziek en het optreden van een lokale artist en zijn zelfs de dansvloer opgegaan want via de kade konden we er gewoon bij. Toch goed dat tegen tienen alles stil werd en we alsnog een zeer rustige nacht hebben gehad. Na een fietstocht door groter Kopenhagen en een bezoek aan Christianshavn (met Freetown Christiana) werd het na 5 dagen tijd om door te gaan.

Planning

De eerste weken zijn we lang in de zelfde regio blijven rondhangen geplaagd door technische problemen waardoor we wachtten op technische assistentie. Nu acht weken later zijn we stil aan we op dreef geraakt. Er resten nog een viertal weken voor we Duitse bocht willen nemen richting Nederland. We plannen Sjaelland (het eiland met Kopenhagen) noordelijk te ronden en dan westelijk tussen het Deense vasteland en het eiland Fyn zuidelijk af te zakken tot Cuxhaven aan het Kieler kanal. Overal wordt dit gebied erg geprezen ook voor de vele ankermogelijkheden en als dit nu net is wat we nog niet veel hebben kunnen doen.

Dinsdag ochtend zijn we vertrokken richting Helsingor – Helsinburg wederom Deense-Zweedse  zustersteden. We leggen aan in Helsingør omdat daar ruime aanlegplaatsen zijn voor 50+ schepen aan de Opera havn. Soms wordt een parel je zo in de schoot geworpen, Helsingør is er zo eentje: het is een gemeente en stad in de regio Hovedstaden. In verouderd Nederlands is de stad bekend als Elseneur of Elzeneur. De stad telt 35.000 inwoners, en ligt aan het smalste deel van de Sont en heeft een veerverbinding met de stad Helsingborg aan de Zweedse kant. De Sont is hier vier kilometer breed. Op een landtong in het oosten van de stad ligt Kasteel Kronborg, de plaats van handeling in het toneelstuk Hamlet van Shakespeare. Het stuk wordt hier in de zomer vaak gespeeld.

Wat een verrassing. Dit stadje heeft zoveel te bieden qua geschiedenis en cultuur dat je er gemakkelijk een week kan vertoeven. Mede door enkele dagen slechter weer besluiten we langer te blijven. We liggen in de oude scheepswerfhaven vlak bij het kasteel. In het droogdok en onder de kaaien werd een nieuw scheepvaartmuseum gebouwd en de scheepshallen werden een cultureel centrum met opera en bibliotheek.

In het stadje is behoorlijk wat historische gebouwen te bezichtigen. Aan de Sunt werd in de 16^de eeuw een kasteel gebouwd niet alleen voor de nodige verdediging maar ook om de Europese vorstenhuizen te impressioneren . Schepen die de Sunt in of uit wilden moesten hier tol betalen en zo ontstond een rijke handelsplaats met scheepswerven.

Ook de religieuzen eisten hun deel op bewijst een mooi bewaard Karmelieten klooster en tal van kerken. Aan het insteekdok werd een mannelijke maagd ‘Han’ op rots in spetterend zilver geplaatst. Een duidelijke ludieke knipoog naar Kopenhagen.

Net buiten het stadje liggen nog verschillende andere bezienswaardigheden waaronder het museum ‘Karen Blixen’ (juist van Out Of Africa), Koninklijk kasteel Frederiksborg en het Louisiana museum. We beperkten ons tot deze laatste.

Het huis waarin het museum is gevestigd werd Louisiana genoemd door de eerste eigenaar omdat zijn drie opeenvolgende echtgenotes allen Louise noemden. In de jaren vijftig vorige eeuw werd het huis omgebouwd tot museum voor moderne kunst. Het is schitterend gelegen in een park met zicht op de Sunt. Het was voor mij geen onbekende. Ik was hier geweest begin jaren 80 met de laatste-jaars tuinarchitectuur onder leiding van Luc De Gendt. Het museum was toen net uitgebreid met moderne architectuur perfect ingepast in de omgeving. Toen waren mij vooral naast de nieuwbouw de Giacometti’s bijgebleven.

Woensdag 1 september ’21

Tijd om op te schieten. We lieten Helsingor achter ons liggen en maakten een tussenstop in Hundested. Het ligt aan de ingang van het Isefjord. Heel gezellig levendig haventje We vinden een plaats aan een mooi lange kade met aflandige wind. Je moet vlug zijn met aanleggen of de boot drijft af. We komen perfect aan, ik spring van boord ren naar voor met het touw maar er zijn geen bolders of ringen!? Bij nader onderzoek blijkt de rand bestaat uit een dubbele rand waartussen je touw moet steken. Door dat getalm begint de boot af te drijven maar geen nood de boegschroef helpt hier een handje maar wat blijkt die werkt niet meer. Gelukkig is er iemand die me ter hulp snelt om de boot enigszins vast te houden zodat ik alsnog het touw tussen die twee balken gewurmd krijg en voorlopig vastleg. Dan rennen naar de achterkant (18 meter!) waar Dieter me nog net het touw kan gooien vanop de afdrijvende kont van het schip. De hekschroef werkte nog wel maar deze is minder goed dan de boegschroef. Na getrek en gesleur aan de meer touwen en het leggen van springen zijn we uiteindelijk aangemeerd. Bon, dat was dan weer eens een stressmoment om te onthouden.

Het dorpje stelt aan zicht niet veel voor maar je kan wel een prachtige wandeling maken langsheen de kust tot in een volgend dorpje. Onderweg kom je een leuke vuurtoren Spodsberg en het huis van de noordpoolvaarder Knud Rasmussen. We naderen september en langsheen de weg komen we dan ook allerlei vruchten tegen: Rozebottel, pruimpjes, appelen zelfs wilde hop.

De haven heeft uitstekend WiFi internet dus ’s avonds wordt het een tv avond met YouTube filmpjes. Zalig!

Woensdag 8 september '21

Vanuit Hundested moeten we richting west met oostenwind de diep in zee uitstekende landtong Odden over richting Samso al waar we ankeren aan de westzijde. Ideaal bij oostenwind, die is echter relatief zwak en een sterke stroming noord-zuid duwt ons alsnog parallel aan het eiland. We hebben er een rustige avond en nacht onder anker. Eindelijk! ’s Anderdaags varen we richting eilandje AEbelo net boven het eiland Fyn, wind zal zuid draaien, om aan de noordzijde de nacht door te brengen.

Klaar voor het Snaeveringen, een relatief smalle passage tussen het vasteland en het eiland Fynn met twee bruggen respectievelijk 44 en 33 meter hoogte, waar we onderdoor kunnen. Al weten we dat we er ruimschoots onder kunnen is het toch wel bibberen als je met die 26 meter hoge mast dichterbij komt. Je begint te twijfelen is het 26 meter vanop dek of vanop waterhoogte (2,5m verschil). Door het perspectief lijkt dat niet te lukken.

Daarna kom je in ruimer water en daar vinden we een haven met weliswaar slechts drie meter water maar met lange gastenpontons waar we kunnen aanleggen. Middelfart is een lokale haven en we hebben dan ook veel bezien met ons grote schip langszij het ponton. We proberen ook een scheepsbedrijf te strikken om onze boegschroef te herstellen maar die bedanken voor het werk. Onderwijl bezoeken we het dorp en komen voorbij een ‘frisor’ (kapper). Er zijn geen klanten dus stappen we binnen voor een grondige knipbeurt. Het dorp ligt aan de andere kant van de smalle doorgang waar gisteren zijn doorgevaren zodat het een prachtig zicht heeft op de bruggen. Het valt ons wederom op dat Denemarken zijn uitgestorven industriële havens restaureert en opnieuw integreert in het dorp.

We nemen de trein naar Odense, hoofdplaats van het eiland Fynn en ‘Hometown of Hans Christian Andersen’, inderdaad deze van de sprookjes! Odense telt een 200.000-tal inwoners en is daarmee op twee na grootste stad van Denemarken. Ze is genoemd naar de oud-Noorse godin Odin en is meer dan 1000 jaar oud. Het is het commerciële centrum van de regio en zeer levendig. Overal zijn wel standbeelden in verband met de sprookjes van Andersen en er is ook zijn geboorte huis in een leuke pittoreske buurt. Het huis is nu geïncorporeerd in een nieuw museum dat weliswaar nog niet helemaal klaar was. Ach, de corona nietwaar. We kregen per direct korting bonnen om volgend jaar terug te komen. Hier ook werd het industrieel erfgoed restaureert en weer inpast in het stedelijk weefsel. Chapeau!

Voor vertrek moesten we nog Diesel tanken op een nogal krappe plaats in de haven. De vorige dagen was het te druk, of te veel wind maar vanmorgen in alle vroegte was er geen wind en was de goegemeente nog aan het slapen. Met de nodige stress, want geen boegschroef zijn we met lichte tik tegen de houten staketsel er langsheen geraakt en dan begon te pantomime met de automaat die enkel Deens kent. Uiteindelijk na veel proberen en herbeginnen kunnen we vullen.

We hebben genoeg voorraad ingeslagen om een week te overleven. Er komen windluwe dagen en er zijn veel ankerplekjes op het parcours richting het Kieler kanaal.

donderdag 16 september 2021

Met volle tank, koelkast en vrieskist vertrekken we uit Middelfart zo rond de middag. We zakken verder af richting Kleiner Belt, de zee-engte tussen Jutland (het Deense vaste land dat aan Duitsland grenst) en het eiland Fyn. We zeilen een 10-tal mijl met een oostelijke bries en ankeren in het Tybrind Vig een mooie ruime baai met zicht op een Kasteel en een natuurgebied waar we ’s morgens een 6-tal kraanvogels zien foerageren. Prachtig.

De wind draai west dus we moeten naar de overkant waar we ankeren in Hejlsminde Bugt met vlakbij een klein haventje waar we aan een groente standje verse waar inslaan en enkele mooie wandelingen maken langs heen een fjord. ’s Avonds komt de hele gemeente blijkbaar buiten het water op met alle soorten drijvende vaartuigen. Na twee dagen houden we het voor bekeken en zakken we af naar Genner Bught een diepe baai het een eiland Barso ervoor zodat golven geen kans krijgen om binnen te komen. De haventjes van Sonderballe zijn dan ook niet ommuurt de aanlegsteigers liggen zo de zee in. Binnen de baai vinden we een leuke inham waar we kunnen aanmeren aan een boei. Uiteindelijk liggen we daar super beschermd met 4 boten enkele dagen gezellig bij elkaar.

Maar we willen verder zuidwaarts. We hebben afgesproken met Dirk een zeilleraar van Dieter tegen zondag 19 september. Hij komt mee aan boord om ons door de Duitse bocht te loodsen. Die Duitse bocht is zowat het moeilijkste deel van onze zeilreis. Er moet rekening gehouden worden met windrichting, windsterkte, getijden, rivierstromingen en dit over 48 uur. Als Middellandse zee en Cariben zeilers hebben we daar weinig ervaring mee.

We beslissen om via het Als Fjord af te zakken (op de kaart!) en te ankeren in een zijtak, het Augustenborg Fjord. ’s Anderdaags gaan we door het Alssund via de klapbrug van Sonderborg naar de haven van Horuphav (Dat wordt dus Horuphav Havn). Daar zijn lange steigers waar we langsheen kunnen aanleggen. We zijn ondertussen zeer kieskeurig geworden bij de keuze van een haven. Door de lengte en diepte van ons schip zijn vele havens voor ons ontoegankelijk. We komen toe rond de middag in een quasi lege haven en hebben alle ruimte om aan te leggen. Leuke haven.

Na de lunch kijken we de baai in en zien een ware vloot van tientallen zeilschepen onze richting uitkomen. Heel de middag komt het ene schip na het ander de haven binnen en tegen de vooravond ligt de haven vol. Op de gastensteigers liggen we twee tot drie rijen dik! Blijkbaar had een Duitse zeilclub van de Kieler Bucht hier een eindseizoen rendez-vous. Het werd een drukke maar gezellige avond. Nooit gedacht dat we zo veel volk zouden hebben op de viering van onze huwelijksverjaardag! Zondagmiddag hadden we dan een regelrechte exodus uit de haven, we bleven wat verweest achter in een bijna lege haven.

Tijd om Sonderborg te bezoeken. We waren er al doorgevaren om de klapbrug te nemen, dus nu de tijd om het stadje te bezoeken. Het ontstaan van de stad is nauw verbonden met Kasteel Sonderborg, zoals veel stadjes in de omgeving. In 1158 liet Waldemar I van Denemarken een donjon bouwen naast de Alssund rivier. Daarna groeide er een nederzetting naast de versterkte burcht. In 1256 kreeg de plaats stadsrechten van hertog Waldemar III van Sleeswijk (Blijkbaar toen in Duitse handen?). Er ontstond een levendige handel met de Hanzesteden in Noord-Duitsland en er werd een scheepswerf gebouwd die voornamelijk Kogge bouwden.

We blijven nog een dag liggen om een slechtweer front te laten overtrekken. Regen aan één stuk de hele nacht en dag … om gek van te worden. Toch moeten we er even uit om onze stootwilgen te verhangen. Doordat de wind van over de baai het water de haven in blaast stijgen we haast een halve meter. We liggen aan vaste steigers dus die moesten nodig lager gelegd worden.

Het leven aan boord zoals het is … op de Horizon

Veel mensen vragen zich af wat wij zowat hele dagen doen aan boord buiten het zeilend onderweg zijn. Je kan je niet inbeelden hoe energie- en tijdverslindend het leven aan boord is. Na al die jaren waren we dat zowat vergeten. Buiten dat we op de Horizon extra veel werk hadden om alle technieken onder de knie te krijgen, de vele mankementen die boven kwamen ‘en route’ en die om een oplossing vroegen vergt het leven aan boord nu eenmaal veel meer energie dan thuis. Alleen al boodschappen doen. Thuis, als je het goed plant heb je na een uur al je boodschappen voor de week in huis. Sommigen doen het zelfs op een half uur! (Hé Geert … 😉).

Dus boodschappen als je op een schip woont: Eerst uitzoeken of daar aan land een supermarkt is, dan menu opmaken en boodschappenlijst. Achterklep openen, bijboot uithalen en opblazen, benzine nakijken. Leeggoed en selectieve afval verzamelen (in ieder land verschillend!), tassen niet vergeten en muntje voor de kar. Indien winkel relatief ver van landingsplaats is moet je eerst nog de vouwfietsjes uit het vooronder halen. Alles laden in bijboot. Boot afsluiten en naar land. Aan land een plaats zoeken om te landen of aan te leggen. Vouwfietsen al dan niet aan land hijsen ontvouwen en bakje monteren. Op naar de super!

Boodschappenlijstje afwerken en stouwen in onze bakjes, tassen en rugzakken. Dieter die constant zegt dat we teveel hebben en het niet in de tassen zal passen … A propos het past altijd al is het soms een heel gedoe moet ik toegeven.

Na de boodschappen alles terug in omgekeerde volgorde + het stouwen van de buit aan boord. Kortom het neemt al gauw een halve dag in beslag, als we het relax doen en we gaan ook lunchen onderweg dan is het een dagbesteding! 🤪

Zo vliegen onze dagen voorbij ... heerlijk is dat.

Tussen ons gezegd en gezwegen, we drinken graag alle dagen ons glaasjes wijn ... ook dat brengt het nodige 'aan en af' gesleur van flessen met zich mee ... 😉

Zondag 19 september 2021

UPDATE: Onverwachts dient zich een 'weather window' aan. Komende dagen staat er een Oost tot Noord-Oost wind. Ideaal om de Duitse bocht te nemen. We zijn gisteren door het Kieler kanaal gesjeesd, hebben vandaag de sluisen in Brunsbuttel genomen en zijn rond 9:00 de Elbe opgevaren. We gaan maximaal van deze situatie profiteren en zo ver mogelijk proberen te geraken. We zijn minimaal 30 uur onderweg. Dirk, vroegere zeilleraar van Dieter, gaat mee als opstapper om ons door de Duitse bocht te loodsen. Verslagen volgen later. Ahoi!

zaterdag 25 september 2021

vrijdagavond 18 september hebben we contact met Dirk om het weer te bespreken. Het ‘weather window’ dienst zich aan maar wel vroeger dan verwacht. Bovendien keert de wind dan terug uit het zuid-westen, net de richting die we uit moeten. Dirk stelt voor dat hij een dag eerder op komt om maximaal van de Noord-oost wind te kunnen gebruik maken. Die zal niet al te krachtig zijn zodat we er langer zullen overdoen dan normaal. In plaats van zondagavond spreken we af op zaterdagavond. Dat betekent wel dat we het Kielerkanaal, zo’n 100 km lang, door moeten in één dag.

KIELERKANAAL

Het Noord-Oostzeekanaal of Kielerkanaal (Duits: Nord-Ostsee-Kanal, NOK) vormt de verbinding tussen de Noordzee en de Oostzee. Het behoort tot de drukst bevaren kanalen in de wereld (30.000 schepen in 2018). Door de economische groei van de Baltische landen en Rusland groeide de scheepvaartlading in dit kanaal van 48 miljoen ton in 1996 naar gemiddeld 160 miljoen ton. Schepen sparen een tocht van 330 km rondom Denemarken door het kanaal te nemen.

De bodem van het kanaal is 11 meter diep. Het is zo'n 162 meter breed gemeten aan het oppervlakte al zijn er smallere delen met een breedte van 102 meter. De bodembreedte is 90 meter, maar ook hier zijn enkele trajecten smaller, met een breedte van 44 meter. Het kanaal is afgesloten met sluizen, de oude sluizen, gebouwd van 1887 tot 1895, zijn 125 meter lang en 22 meter breed en het duurt circa 30 minuten om deze te passeren.

Na contact met het NOK liggen we in de wachtzone voor ‘pleasure crafts’ klaar om 6 uur ’s morgens. Commerciële vaart krijgt voorrang en wij mogen daarna aan stuurboord aansluiten. Speciaal voor ons zijn er vlottende pontons. Ze zijn echter maar 15 cm hoog en voor een schip met onze omvang eigenlijk te laag. Daarom hangen we onze stootwilgen tot op het waterniveau en hopen dat ze daar zullen blijven en niet opwippen op het ponton. We hangen ook ons laddertje uit want ik moet zowat 2 meter overbruggen om op het ponton te geraken. Dit moet vlug gebeuren zodat ik de touwen kan aannemen om aan te leggen.

Bon, met een behoorlijke portie adrenaline zitten we te ‘surplacen’ in de zone. De vrachtschepen blijven maar toekomen waardoor we niet meekunnen in de sluis. Het is dus wachten op de volgende sluis. Als eerste aangekomen liggen we daar op den duur met een tiental op vinkenslag om de sluis te nemen. Dat verhoogt aanzienlijk de stress want straks kunnen we niet allemaal mee. Uiteindelijk tegen achten kunnen we binnenvaren. We liggen juist het verst afgelegen en eindigen als laatste om binnen te varen. De sluis is alweer aan het sluiten als we nog aan het varen zijn. Toch moeten we onze zenuwen de baas blijven want we moeten nog aanleggen. Dieter voert een perfect maneuver uit, we komen zachtjes tegen de drijvende ponton, in klim naar beneden en neem de meertouwen die ik op voorhand had klaar gelegd op de reling. Tegen dat ik de landvasten door de ring had gehaald stond Dieter klaar om ze aan te nemen. Zo, zo … hebben dat klusje toch maar mooi geklaard! Onder de goedkeurende blik van de sluiswachter net boven ons in de wachttoren waren we zo fier als een gieter.

In een wip waren we versast, niveauverschil hebben we niet gezien zodat we ons afvroegen waarom ze de sluis niet gewoon openstond. Misschien om geen zeewater in te laten in geval het kanaal zoetwater bevat? We hebben het nog niet kunnen achterhalen. De passage door het kanaal is vlot verlopen. Meermaals keken we met verwondering naar die zeemonsters die we kruisten. Tegen vier uur konden we aanleggen in het wachthaventje naast de sluis in Bünsbuttel die ons toegang zal verschaffen tot Elbe, maar dat zijn zorgen voor morgen. Tegen zeven mochten we Dirk ontvangen, die ons al opstapper zal begeleiden doorheen de Duitse bocht.

De Duitse Bocht

In het Duits: Deutsche Bucht ligt in het zuidoostelijke deel van de Noordzee. Het wordt begrensd door Nederlandse en Duitse Waddeneilanden in het zuiden en met het Deense schiereiland Jutland in het oosten. In het noorden en westen ligt het open op de Noordzee. Bovendien ligt het op het continentaal plat waardoor golven zich bij westenwind vervaarlijk hoog kunnen opbouwen.

Langs het zuiden van de Duitse Bocht loopt de drukke scheepvaartroute tussen de monding van de Elbe en het Nauw van Calais. Aan de Duitse noordkust liggen diverse havens, Hamburg, Bremerhaven, Cuxhaven en Wilhelmshaven, die door veel schepen worden aangedaan. Een heel verkeersstelsel is uitgetekend op kaart zodat het gebied vol ligt met ‘trafic lanes’ die elkaar bovendien her en der kruisen. Daar bovenop is het ook een aantrekkelijk gebied voor de bouw van offshore windparken, die liggen met de gulle hand verstrooid over het ganse gebied.De Duitse Bocht ligt regelmatig op de route van depressies die via IJsland, Schotland en Denemarken naar Nederland gaan, zoals de storm die de watersnood van 1953 veroorzaakte.

Dus ja, we hadden er graag iemand bij om ons te helpen. Dirk had een hele studie gemaakt over de verschillende parameters waar we rekening moeten mee houden:

• Windrichting: Je wilt wind mee tot halve wind want scherp aan de wind en dus tegen de golfslag in is niet te behappen.
• Windsterkte: uiteraard heb je wind nodig om te zeilen maar die moet nu ook niet te strak staan want dan krijg je golfopbouw en vermoeiend zeilen. Uiteindelijk ben je minimaal 36 tot 50 uren onderweg.
• Stromingen: Sowieso heb je zowel stroming mee als tegen maar als je het handig speelt heb je maximaal mee en dan win je al gemakkelijk 2 knopen
• Uur van aankomst: we willen niet ’s nachts een haven aanlopen.

Tijdens het avondeten bespreken we alvast de verschillende opties en beslissen dat we rond 11 uur op de Elbe moeten zijn dan zwakt de tegenstroming af en vanaf 14 uur kunnen we maximaal van de stroming profiteren. Eerst moeten we nog door de sluis en met onze ervaring van de dag ervoor beslissen we om ten laatste tegen negenen voor de sluis te wachten.

We hadden een onrustige nacht, we liggen afgemeerd vlak naast de sluizen voor vrachtverkeer en de hele nacht is het een komen en gaan zeereuzen. In tegenstelling tot het vrachtvervoer mogen wij enkel tijdens de dag op het NOK varen. Bij het ontbijt hebben we het weer gecheckt en blijkt dat we het perfecte ‘weather window’ te pakken hebben. Relatief kalme wind van het noord-oosten, ideaal voor ons dus. Het zal echter maar drie dagen aanhouden en dan keert de wind wederom zuid-west.

Als we tegen halfnegen in de wachtzone voor de sluis liggen kunnen we quasi onmiddellijk de sluis binnen. Is dat eventjes geluk hebben! Rond negen varen we op de Elbe weliswaar nog met 2 knopen tegen. Maar met het grootzeil uit en wat motor bij halen we al gauw 8 knopen over het water zodat we met 6 knopen over de grond toch nog goed opschieten. Na de middag zijn we de Elbe uit, hebben we stroming mee en halen het grootzeil binnen. Op genua en met motor bij varen we een voordewindse koers en voorkomen alzo een klap gijp van het grootzeil. Vooral voor de komende nacht is dit veel rustiger zeilen en een pak veiliger. We zeilen op de rand van de ‘trafic lane’ van stuurboordboei naar stuurboordboei. Tegen negen uur bij een prachtige zonsondergang kan ook de motor uit. Zonsondergangen zijn op zee altijd spectaculair prachtig. Ook de zonsopgang maar daar komt ook het gevoel bij dat het terug licht wordt, de lange eenzame nacht is voorbij. We hanteren een regime van 4 uur op een 2 uur rusten, zo zijn we altijd met twee in de kuip terwijl een van de drie rust. Het werkt prima.

Tegen de ochtend zijn we ter hoogte van Schiermonikoog. Bij de bespreking van de weersvoorspelling valt ons op dat de komende zuidwesten wind wel erg krachtig wordt. Er wordt een vette 7 met uitschieters tot 8 beaufort voorspeld. Slik.

De beslissing valt …

De plan is dat we via Den Helder, daar Dirk afzetten, zo het ijzelmeer op varen. Er zijn echter geen havens waar wij kunnen aanmeren wegens te klein en/of te ondiep. Ankeren is uitgesloten want er zijn geen beschermde baaien. Eventueel gaan we zuidelijker naar Ijmuiden en blijven daar een week liggen of nog verder naar Stellendam het Hanringvliet op? We zoeken koortsachtig naar mogelijke oplossingen. Dirk suggereerde eventueel direct door te zeilen naar Nieuwpoort, het weer is er naar en de wind zal er veel minder zijn … opeens is het ons te veel, het voortdurend opgejaagd zijn, het zoeken naar veilige plekken, het gedurende dagen verwaaid vastzitten, het gefluit van de wind in het want, schudden en trillen van de boot … we kijken naar elkaar en beslissen gelijktijdig het is genoeg geweest we trekken door naar onze thuishaven. Een juk valt van ons af.

We zullen er dus 24 uur zeilen bij doen. We maken een nieuwe planning en zetten onze koers uit. Dit moet zorgvuldig gebeuren want we doorsnijden de ‘trafic lanes’ van IJmuiden (Amsterdam), Rotterdam, Antwerpen (Westerschelde) en Zeebrugge. Daartussen liggen verschillende windmolenparken verstrooid en ankerplekken voor wachtende boten.

Van de komende stormachtige wind is nog niets te merken, de wind gaat liggen, hebben amper genoeg om vooruit te komen dus de motor gaat aan. Zo gaan we onze tweede nacht in met het zelfde regime als vorige nacht. We moeten wel zeer alert zijn en voortdurend checken dat we nergens op aanvaringskoers liggen. Vooral de pilotboten baren ons zorgen. Kleine bootjes brengen af en aan pilots van het moederschip naar de boten en terug. Dat moederschip, een soort hotel waar pilots een week verblijven, blijft echter niet op dezelfde plaats liggen. Pilots werken 7 dagen en zijn dan 7 dagen thuis. Het moederschip blijkt niet ter plaatse, het maneuvreert voortdurend rond ons, zend lichtsignalen uit naar de kleine bootjes.Wij hebben echter nog geen AIS vergunning en zijn dus niet zichtbaar op hun schermen waardoor we extra voorzichtig moeten zijn als ze ergens onverwachts in onze buurt opduiken. Gelukkig hebben twee paar ogen. Het vier uren wachtlopen onderbroken na twee uur wisselen van compagnon vlogen voorbij. Na een prachtige zonsophang voor de monding van de Westerschelde werd het tijd om tussen de Vlaamse banken heen de ‘trafic lane’ van Zeebrugge over te steken en de steven recht op Nieuwpoort te richten. Bleek er voor de havenmonding een baggerschip te liggen. Pas op het laatst zagen we dat we er net omheen konden dus toch nog een beetje suspense voor we tussen het havenstaketsel naar de VYN (Vlaamse Yachthaven Nieuwpoort). Tegen 13 uur zijn we moe maar tevreden aangemeerd. Na een pintje en de lunch gaan we alle drie rusten om het slaaptekort van de voorbije nachten in te halen.

AIS: automatic identification system

Is een automatisch identificatiesysteem gebaseerd op transponder-technologie waarmee de veiligheid van scheepvaart op zeeën en het binnenwater verhoogd wordt. Het is bedoeld om overzicht en informatie te bieden via interactie tussen de schepen onderling en met instanties aan de wal. Het is in 2003 voor de zeevaart ingevoerd. Op het binnenwater wordt inland-AIS gebruikt en is het een aanvulling op het bestaande verkeersmanagement van verkeersposten. Voor het gebruik van AIS-apparatuur kan in Europa volstaan worden met een marifoon-basiscertificaat. AIS-apparatuur valt binnen dezelfde categorie als de marifoon.

Ongelofelijk maar waar ’s avonds blijkt op Whatsapp dat twee van mijn zussen zich ook in Nieuwpoort bevinden. Myriam en Jan zitten in een huurappartement en Annemie en Daniel staan met hun mobilhome langs de IJzer. Hoe toevallig kan het zijn!? Uiteraard willen ze de boot bezoeken. ’s Anderdaags komen ze aperitieven waarna we samen gaan lunchen in de haven. Enkele dagen later komt Annemie, vrouw van Dirk ook onze kant uit, blijft slapen en op vrijdagmiddag kunnen we met hun mee naar huis. Waarvoor onze dank!

Thuis komen na drie maand is wel even wennen. Waar staan de spullen nu weer? Er is geen voorraad meer, dus dringend boodschappen doen. ’s Nachts wakker schieten en denken dat je nog aan boord bent en je weg naar het toilet bijster zijn … gelukkig halen we nog bijtijds de wc!