zondag 4 juni 2023
Op zondag hadden we graag afgesproken met Val en Ruth, twee Schotse vrouwen die we ontmoet hadden op de Azamar Onward cruise in februari, maar geen van beide kon zich vrijmaken dus hadden we een “lazy Sunday”. En op maandag was het klussen-en-kuisen-dag.
Het weer was de laatste dagen erg onstabiel, regelmatig regenvlagen en zelfs regelrechte stortregens konden ons onverwachts overvallen. Het leuke aan het zuiden is dat het toch nog warm genoeg blijft en kort erna alweer vlug enkele gaten in de bewolking vallen.
Op dinsdag waren we klaar voor de volgende etappe … op naar Calpe. Een slordige 50 mijl hogerop. We hebben og eventjes gedacht een tussenstop te maken in Benidorm maar als we skyline met gigantische torengebouwen , Manhattan heeft er niks aan, zagen hebben we dat maar overgeslagen. We zijn op tijd vertrokken om op een redelijk uur aan te komen. Naar gelang we verder opschoten zagen we donkere wolken samenpakken voor ons. Er zat niet anders op dan er doorheen te varen en jawel na de eerst voorzichtige druppels zaten we in een regelrechte regenvlaag ‘Belgium style’. Wonder bij wonder waren we er doorheen tegen dat we Calpe naderden en tegen dat we geankerd waren was er geen vuiltje meer aan de lucht.
Hier hadden we de eerste keer het vakantiegevoel, onder anker, de zee als zwembad en aan land een mooi strand met badgasten … heerlijk. Het plaatsje is vooral bekend voor zijn rots vlak voor de kust en natuurlijk wilden we die beklimmen. Na wat harrewar rond het inschrijven/registreren (de rots is een natuurpark) konden we ons avontuur beginnen. De eerste kilometer is een zigzaggende pad tot aan een tunnel, erna begint de echte klim, eerst langsheen een steil padje maar allengs hoger werd het klimmen van kei naar keien waarbij men zich vasthoud aan kettingen aan de rotswand. Het sluitstuk werk je af steil omhoog klauterend naar de top. Behoorlijk vermoeiend allemaal maar wat een beloning: adembenemende zichten in alle windrichting, nog spectaculairder bij het aanschouwen van een onweder met alles erop en eraan verderop in het land. Met bang hartje terug afgedaald maar dat ging dan weer veel vlotter dan verwacht. Een goede drie uur later stonden we weer beneden klaar voor een biertje met de nodige tapas. Na enkele dagen werd het weer tijd om het anker te lichten. Op naar Denia waar onze vakantievrienden Sylvie en Michel nog wachtten op hun nieuwe batterijen. Weer een mooie tocht van een 50 mijl die we voorspoedig aflegden zodat we tegen drieën te anker lagen. In de marina was Michel ondertussen bezig zijn twee nieuwe batterijen (à 66 kg ’t stuk!) te plaatsen. Ze waren een beetje groter dan de vorige waardoor hij het inbindsysteem moest veranderen. Ach, aan boord is het altijd wel wat …
Het valt ons op dat nu we niet meer voortdurend aan de walstroom hangen onze batterijen wel heel vlug ontladen zodat wel twee keer per dag moeten bijladen met de generator. We hebben wel een behoorlijk aantal toestellen die permanent stroom afnemen maar we hebben dan ook een hele batterij aan huishoudbatterijen. Michel onze vraagbaak bij technische problemen vind het niet abnormaal dat batterijen na twee jaar intensief gebruik op zijn. Zozo, daar hadden we niet op gerekend!?
Onze vrienden hadden het plan om ’s anderdaags te vertrekken naar de Balearen, meer bepaald Ibiza en aangezien Dieter dat ontzettend graag wou doen voor de zomer zijn we mee overgestoken. Een kleine zestig mijl later lagen we in de wondermooie baai Cala Tarida op Ibiza. Dit smaakte naar meer want hier werden we pas echt in de totale vakantiesfeer ondergedompeld!
Op een ochtend gaat Dieter vooraan handdoeken te drogen hangen en ziet een van de rubberen spoelen waar het ankerketting over loopt scheef hangen. Wat nu weer!? Blijkbaar is één van de moeren losgekomen en in het water gedonderd. Begin maar te zoeken in het zand … vind je nooit meer terug. Maar niet getreurd als we dit aan Michel, tijdens een etentje in een lokaal restaurantje vertellen is onmiddellijk zijn aandacht getrokken. Bij het terug keren naar onze boten is hij direct naar onze boeg gevaren en komt ons melden dat dit een fluitje van een cent wordt. Wij zijn daar niet van overtuigd maar inderdaad ’s anderdaags lost Michel onze probleem in een wenk op. Aan boord had hij nog ergens een gelijkaardige bout liggen. Niet te geloven die man! Volgens mij is zijn ruim één gigantisch magazijn aan vervangstukken met een uitgebreid geoutilleerde gereedschapskist. Een welgemeende dank u wederom aan Michel omdat hij ons alweer uit de penarie heeft geholpen. Oef … allé op naar het volgende probleem maar Dieter zegt dat ik te pessimistisch ben!? 😊
Foto's volgen later als we weer WiFi hebben.
Zondag 28 mei 2023
En we zijn vertrokken!
Het valt ons op dat hier nogal veel noordoost winden staan en is dat toch wel juist de richting die we uitmoeten, zeker!? Dus we beginnen ons in te werken in de verschillende windvoorspelling Apps zoals Windy en Windfinder. Regelmatig nakijken, vergelijken, bestuderen en wat blijkt: de wind draait als een tol 360° rond op een dag. Zeer instabiel weer dus met regelmatig onweersbuien of regenvlagen. Dat zijn ze hier niet gewoon in mei. Normaal stabiliseert het weer rond eind april maar niet dit jaar. Het lijkt erop dat de onstabiele voorjaarsmaanden opgeschoven zijn naar april-mei. Dit jaar hadden ze uitzonderlijk droog en zonnig weer in het voorjaar. Het zal wel allemaal met de straalstroom te maken hebben die ook de oorzaak is van de late lente in noord-Europa? Uiteindelijk was er een dag met weliswaar tegenwind maar erg zwak zodat onze eerste tocht naar Aquadulce konden ondernemen. De bedoeling was om Almeria te bezoeken maar deze stad heeft geen marina.
Almeria is een typisch zuid-mediterrane stad met gezellige boulevards veel palmbomen, overal tapasbars met tafeltjes buiten op de stoep of in de hoek van een pleintje in de schaduw van tropische bomen. Heerlijk! Hier in zuid-Spanje heb je natuurlijk ook de Moorse invloeden, alhoewel verjaagd in de 15de eeuw door Philips de zoveelste en moskee’s omgebouwd tot stoere kathedralen is de uitstraling van deze steden nog erg “Duizend en één nacht”. De grootste toeristische attractie is dan ook het Alcazaba, een Arabisch fort uit de 10de eeuw. We hadden geluk, vandaag konden we het gratis bezoeken! Een zeer indrukwekkend, uitgestrekt fort op twee heuvels in de stad. Het deed ons zeer denken aan het Alhambra in Cordoba.
Ondertussen schreeuwden de Belgische media moord en brand over de ongelooflijke hittegolf in zuid-Spanje waarvan wij echter niets gemerkt hebben. In Aquadulce kregen wel een hele nacht regen over ons heen waarvan je ’s morgens op het strand, aan de riviermondingen de sporen kon zien. Als gevolg schreeuwden de Belgische media moord en brand alsof heel Andalusië in de zee was gespoeld … niets van gemerkt.
Het werd tijd op de boeg noordwaarts te richten. De bedoeling was om te ankeren aan Cabo de Gata (donkerbruine rotsen met hier en daar grote witte vlekken) maar aangezien de wind ronddraaide als een “pirouette” zijn we meteen doorgevaren naar Garruche. Hier hadden we wel heel bijzondere ervaring. De haven licht aan de noordzijde tamelijk open en hadden we na de middag toch wel een sterke noordenwind, zeker! Bovendien moesten we langsheen de kade aanleggen waar hier normaal aangelegd wordt met de achterkant aan de kade en met lazy lines aan de boeg. Daar bovenop lagen we aan lagerwal zodat ons schip erg schommelde en we de kans hadden permanent tegen de betonnen kade aan te gaan. Op aanraden van de havenmeester hebben we dan de lazy lines alsnog aangelegd maar dan dwarsliggend. Bijzonder techniek maar wel effectief. Het viel ons op dat ons schip wel erg stabiel in het water ligt. Andere boten zagen we op het ritme van de aankomende golven erg op en neer gaan. Wij hadden er afgezien van krakende landvasten eigenlijk geen last van. Dit werd dus een één nacht haven, er was trouwens niets te zien.
Volgende etappe bracht ons naar Aguilas, een gezellig en mooi uitgebouwd vakantieplaatsje waar we enkele dagen vast zaten wegens overwegend NO winden en ja we moeten die richting uit! Maar verveeld hebben we ons niet, er moest nog eens grondig gekuist worden in de boot, vloeren, plafonds en muren kregen een grondige poetsbeurt. Langs de kade kwam ik een man tegen met een T-shirt van Hanse, dus ik greep mijn kans en vroeg hem of hij onze generator zou kunnen onderhouden. Ja, dat kon hij maar hij had liever dat we naar San Pedro de Pinatar, zijn thuisbasis kwamen. Kwam ons goed uit, het lag op onze route.
In de vroege ochtend vertrokken we richting Cartagena. Onze vrienden Sylvie en Michel lagen daar ook en wisten ons te vertellen dat er allerlei activiteiten waren ter gelegenheid van de ‘Nacht van het museum’. De naam Cartagena kan verwarren want ligt dat niet in Griekeland of Columbia … !? maar dus ook hier in Spanje. Het werd hier gesticht door de Feniciërs en da’s dus voor de Romeinse tijd! Dit is niet verwonderlijk want het ligt aan een natuurlijke havenplaats, prima beschermd tegen de overheersende winden. Hedendaags is de stad een mondaine plaats met tal van historische plaatsen. Door tal van opgravingen (zoals het romeinse amfitheater) is de stad één open museum waar je wandelend van de ene in de andere historische periode terecht komt. Daar bovenop is de stad het Middellandse zee centrum van de Spaanse marine en de thuisbasis van de duikboten vloot. Allemaal zeer indrukwekkend. We hebben zeer genoten van deze mooie stad.
We hadden gepland het Mar Menor (grootste Europese zoutlagune) te bezoeken. Middels een doorsteek in de La Manga, de zandstrook die de lagune afsluit, kan je de lagune binnen varen. Die zandstrook is trouwens volledig volgebouwd met appartementen de Belgische kust heeft er niet aan. Ondertussen hadden we een afspraak gemaakt in San Pedro voor herstel en onderhoud van onze generator en zijn we de Mar Menor voorbijgevaren.
Veel zin om lang in San Pedro te blijven hadden we niet. De marina is weliswaar goed tot zeer goed maar kost een fortuin, namelijk € 150 per nacht. Voor de rest is het er vrij doods want het ligt afgescheiden van het stadje door een zoutlagune. We krijgen echter nieuws van Annemie en Dirk dat ze in de buurt zijn en ons komen bezoeken. Zij zijn op reis in de streek met de mobilhome en strijken neer op de parking van de marine. Hoe gezellig! We dachten samen te gaan eten in een van de restaurantjes op de kade maar die waren allen ’s avonds gesloten. We hebben dan ons eten bij elkaar gegooid een overheerlijke BBQ georganiseerd op de Horizon. Dat was super!
’s Anderdaags maken we de kajuiten klaar zodat de technieker makkelijk kan werken maar hij komt de niet opdagen en we kunnen geen contact meer maken met de man van Hanse. Via de marina komen we uiteindelijk te weten dat de benodigde wisselstukken niet zijn aangekomen. Geen zin om nog een nachtje aan 150 door te brengen beslissen alsnog door te varen naar Torreveija. De wind zat mee, een leuk zonnetje er bovenop, Dirk beslist mee te varen en Annemie komt achter met de mobilhome.
Deze stad, gelegen langsheen een zoutlagune, een toeristische trekpleister in de regio. Naast de productie van strooizout in de lagune is er geen andere economische activiteit dan toerisme. Er zijn drie marina met in totaal 2000 plaatsen. We kiezen voor de oudste, een plaatst met veel stijl en oude glorie, we reserveren er ook een plaats in het restaurant voor een gezellig etentje met Dirk en Annemie. Op vrijdag deden we een mooie fietstocht langs de zoutlagunes, tevens natuurgebied van de stad. Tegen het einde kregen we alsnog bericht van Hanse dat er iemand aan de boot stond voor het onderhoud van de generator. We hebben nog nooit zo snel gereden met onze vouwfietsen. Annemie en Dirk, met elektrische fietsen, konden met moeite volgen. En zo kwam er alsnog een eind aan onze generator saga, het laatste te-doen puntje op onze lijst kon worden afgevinkt!
Dat reserveren was uiteindelijk niet nodig want toen we toekwamen was er verwarring of we al dan niet gereserveerd hadden en moest de gelagzaal nog worden ontsloten. De lichten werden aangestoken en konden we kiezen tussen 25 tafels waar we gingen zitten. Daar bovenop hadden we een wel heel speciale ‘garçon’ die gespeeld stijf deftig ons bediende . We hebben de avond alleen doorgebracht en genoten van een geïmproviseerd etentje … uiteindelijk een zeer komische situatie.
Op zaterdag zijn we met de mobilhome naar Murcia geweest. Een regionale hoofdstad met leuk centrum. Niet veel historisch te zien maar wel authentiek. Na een lekkere lunch uiteraard met paella en octopus en nog wat rond ronddolen door de oude stad reden we terug en namen we afscheid van Dirk en Annemie die doortrekken naar het zuiden op zoek naar ideale camperplaatsjes om volgende wintermaanden door te brengen.
Zondag 14 mei 2023
We zijn ondertussen alweer bijna vier weken op de Horizon en nog steeds in Almerimar maar het vertrek is nakend want het lijstje met alle werken, werkjes, onderhoud, herstellingen is op een punt na afgevinkt. Het is nog wachten op de Volvo Penta dealer voor het jaarlijks onderhoud van de motor. Die komt maandag zodat we op dinsdag Puerto deportivo Almerimar laten voor wat het is.
Op 18 april zijn we rond 12 uur toegekomen op de Horizon met een waslijst aan punten die we de komende dagen (het draaide uit op weken) moesten uitvoeren of laten uitvoeren. Na zes maanden zag de witte polyester er erg geel uit. De Horizon was bedekt met een dikke laag stof. Ook de kuip, nochtans afgesloten met tentzeil zat onder het stof. Binnen daarentegen zag de Horizon er pico bello uit.
Onmiddellijk de tuinslang uitgehaald en het dek, de kuip en overkapping een flinke spoeling gegeven. Het geelbruine water liep met geuten het havenwater en kleurde de omgeving van de boot licht geel. Het moet gezegd het deed het appelzeegroen van de Horizon mooi uitkomen.
Toen we in oktober vertrokken hadden we problemen met de afvoerpomp van de keuken en geen tijd en moed meer over om dat nog op te lossen, dus dook Dieter aanstonds onder de vloerplanken om dit euvel op te lossen. Hij kon niet echt mankementen vinden. De pomp startte wel steeds maar viel toen stil alsof ze niet kon doorpompen. De afvoerkraan stond nochtans open maar inderdaad de buis was blijkbaar verstopt. De afvoerbuis gevolgd doorheen de boot, alle vloerplanken eruit, maar ook de afdichtingsplaten van de motor want de buis komt daar omhoog om boven het zeewaterniveau te komen om dan met een zwanenhals weer naar beneden te duiken naar de afvoerkraan op de bodem van de boot. Misschien zat er iets klem in de zwanenhals? Ondertussen lagen we op het droge en probeerde we de buis onder druk te zetten van onderuit met de tuinslang om zodoende de leiding schoon te spuiten. Dieter zet de tuinslang erop en ik hoor het borrelen in de generator? Er is iets dat niet klopt. Dan de buis gevolgd die is aangesloten op vuilwaterkraan en ik kom na gekruip en gekronkel doorheen de coulissen van de boot inderdaad uit bij de generator. Naast de vuilwaterkraan zit de generator koelwaterkraan maar die hebben afgesloten voor de winter. We openen deze kraan en hop het vuilwater kan eruit! Besluit: de kranen zijn verkeerd gelabeld door Hanze. Het is niet de eerste keer dat we in de problemen komen door slordigheden van Hanse, ik bespaar je de waslijst. Misschien schrijf er nog eens een artikel over maar vrees dat het hele klachtenbundel wordt. Enfin, vier dagen van zoeken, ettelijke keren de pomp demonteren, alle vloerplanken eruit … om van te balen.
De dag voor we het water uitgingen proberen we voor alle zekerheid de motor, die draaide als een tierelier maar toen Dieter schakelde kregen we een ratelend geluid als een mitraillette te horen, dus maar vlug uit gezet. Onze hekschroef werkte maar de boegschroef ging in alarm. Wat nu? Gelukkig lagen we net over de werf en zijn we gaan vragen of ze ons over konden slepen. Dat kon maar vandaag was er te veel wind dus uitgesteld naar morgen.
Het slepen, het aan land brengen en op sokkels plaatsen verliep perfect mede dankzij de zeer competente crew op de werf. Na misverstanden over antifouling, de man beweerde dat we enkele de verf bij hem besteld hadden, en het regelen van de nodige techniekers voor de boeg en hekschroef zijn we na twee weken terug in het water gelegd, we hadden gerekend op één week.
Bij het uit het water takelen vonden we al bij al het onderschip er relatief goed uitzien, maar de schroef, die was compleet verkalkt met schelpdieren. Het is een klapschroef en ze stond in half open stand volledig vast. Hoe moet je daar aan beginnen? Gelukkig liep daar Michel rond die zich stier verveelde want het werk aan zijn boot was gedaan en hij moest nog drie dagen wachten, wegens de ‘local holidays’ voor hij weer te water kon. Onder zijn leiding werd de hele schroef uit elkaar gehaald, ieder onderdeeltje opgeschuurd, ingevet en weer in elkaar gezet. Nog een nieuwe anode erop en klaar was Kees. Bedankt Michel je was een godsgeschenk!
We hebben Michel en zijn sympathieke vrouw Sylvie nog uitgenodigd voor een tapasavond bij ons aan boord.
Nadat we vrijdags terug te water werden gelaten, voeren we terug naar onze vaste stek om nog het laatste werk te laten uitvoeren: het motor onderhoud maar die kwamen pas na het weekend. Maar ja, na drie weken waren we rond en konden we vertrekken naar …
Nog enkele maanden ... voor onze avonturen anno 2023!
Dit jaar geen echte planning. We hebben beslist aan boord te gaan en dag aan dag te kijken wat, hoe en wanneer we iets ondernemen. Leven als zigeuners als het ware ...